Joxan Rekondo
3. INDIBIDUOA GIZABIDETU. Pandemiaren erdian, euskal gizarte modernoaren dilema moral sakonenak atera dira jendaurrera. Gainean daramazkigun patologiak bistan geratu dira, eta gure komunitateetan (etxea, auzoa, herria) elkartzen gaituenaren zenbait oinarriren nekadura argi eta garbi agertu zaigu. Egungoa, ubide zentralaren zimendaketa ikuskatu, zaharberritu eta segurtatzeko aldarte aproposa gerta dakiguke. Probestu dezagun, bada.
Herrigintza bidegintza da. Bidean baitatza helburua. Giza garapen berdinzale eta sostengarria nahi badugu, xede horrek eguneroko bizibeharrei erantzuterakoan egiaztagarria izan behar du. Hemen eta orain, bizitzaren alor guztietan gizabideak ugaritu beharrean gara. Horretarako, gizakia da subjektu klabea; bere buruaren jabe den gizakia, librea eta arduratsua. Giza libertatearen esanahi gorena ardurak hartzea denez, etxerako, auzorako eta herrirako konpromisuak hartzea erabakitzen duen gizakiaz ari gara. “Gizakia nolakoa, gizartea halakoa”, esan zuen Arizmendiarrietak. Ildo beretik, nolako etxekoa, halako etxea; nolako bizilaguna, halako auzoa; nolako herritarra, halako herria; nolako hiritarra, halako estatua. Jakina da markinarrak euskal sen praktikoa eta ekintzailea goratzen zuela, baina ez zentzu moralik gabea.
Pertsona erdigunean jartzea da marketineko aholkurik zabalduena. Oso anbiguoa da lelo hori, ez baita oso garbi geratzen esaldi horren arabera zein den pertsonari legokiokeen erdigunea, eta bertan dela zer egin beharko lukeen; hau da, beregandik zer espero genezakeen. Indibiduoari bere eskuko izanez bizitzeko askatasun absolutoa bermatzen zaiola esan nahi ote du eslogan horrek? Edo tutoretza baten babesak eman liezaiokeen segurantziarekin bizitzea nahiago duen banakoa litzateke erdigunean jarri nahi dena?
Bi egoera horietan, esan daiteke giza banakoa ‘erdigune’ batean kokatzen dela. Batean, eragiletzaren praktika indibidualista baten alde jartzen direnak daude, bere buruaz aparteko beste inoren laguntzarik gabe bizitzea dutela pentsatuz. Bigarrenean, berriz, banakoaren hautua bere buruaren zaintza besterentzea litzateke, erosoena egiten zaion paternalismoaren eskuetan utziz. Bietan, giza indibiduoa da erdigunean jartzen dena. Baina, giza kondizioaren betetasunetik oso urruti gelditzen dira bi ikuspegiak. Gizakiak bere buruaz baliatzeko gaitasuna izan behar duenik ezin da zalantzan jarri. Baino, ezingo du lortu bere buruaren jabe den subjektua izatea, bere hurkoekin (auzokide, lankide, elkartekide,…) lotzeko, konprometitzeko, eta aritzeko libertaterik arkitzen ez duen bitartean. Beraz, subjektu librea da bere bizikideekin edo lankideekin ardurak hartzeko gai dena. “Askatasunzaletasunak alkartasunera garoaz”, zeritzon Arizmendiarrietak.
Gizaki libre horren eragintza ahalmenez gehiago hitz egin beharko genuke, ongi komunaren -bakoitzarena eta guztiona izan behar duen ongiaren- bilaketan, giza garapenaren ekintzaile gisa egin dezakeenaz. Giza garapen hori ere eboluzio baten emaitza da, banakoaren ‘gizabidetzean’, ‘gizaberatzean’ edo ‘gizagarritzean’ ikus daitekeena, Arizmendiarrietak erabili ohi zituen hitzekin esanda. Gizakiaren garapena soilik lor daiteke giza komunitatearen baitan, banaezinezkoa den harreman baten dinamikaren bitartez. Elkarrekiko erlazio baliotsuak (ekintzaileak, lankidetza-elkarrekikotasunezkoak, berdintasunezkoak,…) landu nahi dituen komunitate batean arki daiteke gizakia bere onenean, egiazko erdigunean. «Alkartasun bideak gizabideak ditugu… Osa dezagun bere komunitate izaeraz uste sendoa duen komunitate bat eta sekulako indarra izango dugu”, zioen Arizmendiarrietak.
Oinarri moralik gabe, herrigintza alderrai ibiliko litzateke. Hemen agertutako ikuspegiaren bultzadaz hasi zen XXgarren mendeko Pizkundearen eraikuntza. Haren emaitza dira orain gure herriaren bertebrazioaren zeinu bihurtu diren hainbat ekimen, euskal ubide zentrala erakundetu dutenak (ikastolak, kooperatibak,…). Herrikideen ongia eta justizia soziala bilatzen ziren, gizakien ardura aktiboaz baliatuz eta, bide batez, gizarte elkarketa indartuz. Orduko gizarte-dinamika indartsuak urratu zuen ‘ubide zentrala’, eta ikus dezakegunez egundalako zerbitzua egin zion garaiko eta ondorengo euskal herriari.
Lurrazalean agerturiko zuloek ez ezik, Donostiako metroaren obrako langileen baldintzek ere zeresana eman dute Mirakontxa-Easo tartea eraikitzeko lehen fasean. Izan ere, azken bi urteetan, ELA sindikatuak istripu larriak, gehiegizko lanaldiak, ordaindu gabeko orduak eta segurtasun falta salatu ditu, besteak beste, ETS Euskal Trenbide Sarearen titulartasuneko obran.
Igor San Jose ELAko eraikuntzako arduradunak dio tuneletako langileak «harri aroan bezala lanean» izan dituztela, lan eta segurtasun baldintza txarrei erreferentzia eginez: «Material falta, gaizki isolatutako kableak, baldintza kaskarretan dauden makineria eta tresneria… Lotsagarria da obra publiko batean halakoak ikusi behar izatea».
JELen agur
Lo que es de la Edad de Piedra es el sindicato, su estrategia, su objetivo.
Evidentemente el trabajo se realiza con los medios adecuados y atendiendo a la época y as circunstancias que nos vivimos.
Euskadi esta haciendo una gran inversión en infraestructuras modernas, caras pero necesarias. Y los mismos que critican la modernidad, critican la antigüedad.
Son así de contradictorios.
Porque lo importante es la queja, la critica, la crispación.
Son unos absurdos
El verdadero origen de la «Campaña Azpeitia», sin embargo, era tapar nuevamente una espantada del Gobierno de Urkullu, y por extensión de su consejera Tapia, con la fuga a Guadalajara del «proyecto estrella de la economía vasca para los próximos años, tras el fracaso de las negociaciones con el Gobierno vasco» («El Correo»). Iberdrola, la niña de los ojos del PNV y su brazo largo Kutxabank, se va con la planta de electrolizadores a Guadalajara por negligencia o venta de humo.
Un naufragio que ha recordado aquella otra población mexicana de Jalisco cuya canción cantaba Jorge Negrete. En casa, acostumbrados a adaptarnos a tonalidades y músicas foráneas, ya hemos revisado el original y compuesto un nuevo ajuste «Guadalajara en un llano… el PNV en una ciénaga».
Dignidad y Justicia elkarteak auzitara jo zuen ekitaldiak debekatzeko, argudiatuta «terrorismoa goratzeko» delitu bat izan zitekeela horiek egitea, baina Espainiako Auzitegi Nazionalak baimendu egin zituen. Udalak, ordea, ez zuen baimenik eman atzo hitzaldia egitekoak ziren aretoa erabiltzeko. Etxebarrietak eragin zuen ETAren lehen biktima, Jose Antonio Pardines guardia zibila, 1967ko ekainaren 7an, Francisco Francoren diktaduraren garaian. Egun berean, Guardia Zibilak Etxebarrieta bera hil zuen tiroz, Tolosan (Gipuzkoa).
JELen agur
Nuevo fraude del embustero del blog.
El proyecto que se ha ido a Guadalajara, no se ha podido fugar, porque nunca ha estado en Euskadi.
La apuesta era muy buena, pero los del MLNV, que seguro que no iban a poner un euro de su bolsillo, ahora le echan la culpa al PNV.
Pero el proyecto ha sido libre de elegir, y solo miraba las subvenciones y ahí no podemos competir.
Pues que les vaya bien.
Como el proyecto se va a duplicar y reduplicar porque será necesidad estrategica, confío que en un plazo breve contemos con una estructura industrial de ese nivel en Euskadi.
Porque lo merece, porque lo vale y porque somos fiables…mientras los de siempre no estén al mando.
A ver, somos fiables y nos lo merecemos, pero «nuestro» Iberdrola no lo sabe?
JELen agur
Iberdrola tiene 53 proyectos del estilo.
Además, el hidrógeno tendrá una gran implantación para el transporte marÍtimo.
Jugaremos nuestras bazas. Veremos quien ayuda y quien pone palos en las ruedas, o quien se embarra para intentar hacer política partidista cuando proyectos (legítimamente) se instalen en otro sitio.
¿O es que el MLNV pondrá dinero de su bolsillo en algún proyecto?
El (extinto) MLNV seria incapaz de gestionar, y mucho menos atraer, cualquier inversion. Olvidate de ellos para cosas del comer y del progreso.
Simplemente preguntate como el gobierno PNV-PSE no es capaz de afianzar una inversion para casa con una empresa de la casa (entendiendo, que Iberdrola sea de la casa….).
Esto no dependia de un ayuntamiento castrobolivariano (Azpeitia), cuyos funcionarietes son teoricos de la ecologia y la revolucion pero no han pegado un palo al agua en su puta vida.
Esto era para los campeones de la gestion y del nacionalimo…..
González (PNV) adjudicó a Deloitte por 48.400 euros una «reflexión y un plan» sobre necesidades futuras de Álava
La consultora sancionada por la CNMC compitió con la de Sabin Azua mientras que LKS, también invitada, renunció a un nuevo contrato sospechoso
El diputado general de Álava Ramiro González (PNV) a su entrada en el pleno de Juntas Generales.
El diputado general de Álava Ramiro González(PNV) adjudicó el 15 de enero de 2018 un informe a la consultora Deloitte por 48.400 euros para hacer un informe sobre las necesidades del Territorio Histórico «a futuro». La contratación se realizó a través de un contrato menor sin publicidad y se invitó a tres consultoras: Deloitte, BMASI y LKS. Pero LKS ni siquiera presentó oferta. Deloitte y BMASI se repartieron decenas de contratos similares con la administraciones gobernadas por el PNV según la resolución de la Comisión Nacional de los Mercados y la Competencia (CNMC) que ha desvelado un cártel de consultoras en Euskadi.
El diputado general de Álava Ramiro González ha reconocido la adjudicación a Deloitte de este contrato menor cuando el juntero y presidente del PP de Álava Iñaki Oyarzábal ha desvelado su existencia y también una adjudicación irregular recogida en la resolución de la CNMC. González (PNV) ha afeado a Oyarzábal que no hubiera incluido que también se había invitado a LKS a este contrato menor aunque este dato no se incluye en la información de la plataforma de contratación de la Diputación alavesa.
JELen agur
Es capaz de afianzar muchas, pero no todas.
Podremos hacer algo más?
Hay ideas?
Como se puede ser atractivo a empresas importantes? O como nos podemos quitar de encima la mala imagen que tenemos?
Por cierto, el MLNV de extinto nada.
Ahora está expresado en Sortu/Bildu, sindicatos, GSK y un largo etc, un casi infinito etc.
«Gizakiaren garapena soilik lor daiteke giza komunitatearen baitan, banaezinezkoa den harreman baten dinamikaren bitartez. Elkarrekiko erlazio baliotsuak (ekintzaileak, lankidetza-elkarrekikotasunezkoak, berdintasunezkoak,…) landu nahi dituen komunitate batean arki daiteke gizakia bere onenean, egiazko erdigunean. “Alkartasun bideak gizabideak ditugu… Osa dezagun bere komunitate izaeraz uste sendoa duen komunitate bat eta sekulako indarra izango dugu”, zioen Arizmendiarrietak.»
Hau bai Gure esku dago!
Bikaina!