Ion Gaztañaga
Ostiralean izan genuen Deia egunkarian EHUko Zientzia Politikoko irakasle eta Ekialdeko herrialdeen jakitun omen den Asier Blas Mendozaren «Análisis de la evolución electoral al Parlamento Vasco» artikulua irakurtzeko aukera eta gaur agertu da artikulua Noticias de Gipuzkoa egunkarian. Bertan, asko eztabaidatzen ez den gai bat jorratzen du, nahiz eta irakasle honen ondorioetan ez dudan hainbesterainoko argitasunik ikusten. Honela zen artikuluaren hasera:
«Uno de los falsos mitos que rodean al comportamiento electoral vasco es su escasa variación. Es verdad que no hay vuelcos electorales dramáticos, pero el cambio es sostenido en el tiempo. Desde 1986 los abertzales no han parado de perder peso relativo (porcentual) elección tras elección. Entonces lograron 52 diputados por 23 de los partidos españolistas. En cambio, en el 2005 fueron 39 los abertzales, 3 los federalistas (EB-Berdeak) y 33 los españolistas (PSE y PP). En el camino, en forma de goteo, 13 diputados que estaban en manos abertzales pasaron a partidos estatales.»
Benetan poztekoa gai honi heltzea. Hau bera politikariei esaten diezunean, ideia hori nondik atera duzun galdetzen dizute. Hala ere, datuak datu, 1986-an abertzaletasun demokratikoaren gailurrean mantendu zen PNV eta EAren baturak botuen %39,55 lortu zuen eta. Gainera, HBk %17,47 eta EEk %10,88. Honek botuen %67,9 ematen du, noski, guztiak abertzale kontsideratzen baditugu eta hor izango genuke koxka. Artikuluak berak esaten duen bezala:
«Tras la ruptura del PNV, esa convocatoria (…) abrió un ciclo de alta participación, que arrojó el mejor resultado electoral de la historia del espacio abertzale (…) Pero (…) desde 1990, los partidos de ámbito estatal han ido recortándoles el terreno a los nacionalistas y aún hoy no se ha invertido esa tendencia. »
Abertzalea ote EE? Ez al ziren ba PSOEra joan? Asier Blas berak erantzungo digu:
«En las elecciones de 1990 con un nivel de abstención muy alto, el espacio no nacionalista recuperó las posiciones (…) de 1984, para dar un auténtico golpe de mano en las (…) de 1994 (…). el espacio nacionalista dejó de doblar en votos la capacidad electoral del espacio no nacionalista. Uno de los motivos fue la desaparición de (…) de Euskadiko Ezkerra como una opción nacionalista. (…) máxime cuando la posición de EE en el sistema de partidos pasa a ser ocupada en gran parte por la irrupción de IU-EB (…), un partido de ámbito estatal (…). Pero aún sumando (…) IU-EB al del espacio nacionalista, las fuerzas favorables al derecho a la autodeterminación tuvieron el peor de los resultados hasta entonces, con una reducción significativa (de 50 a 47) de sus escaños.»
Beraz, EE abertzaletzat zutenek eta horrela pentsatzen ez zutenek ere, ezin lezakete esan abertzale eta ez-abertzaleen arteko botu portzentaia orekan mantendu denik. Eta hau hainbat erabaki politiko eta «botu bilaketa» estrategia askotan entzun izan dudan leloa da. Pozten naiz, behintzat, beste norbaitek ere hala esatea.
Baina pertsona guztiok dugu ideologia eta agian horregatik nahita edo nahigabe, hor sartzen dugu gure sartzen dugu gure zientziaren lapikoan, errealitateak eta gure nahiek nolabaita zapore berdina izan dezaten. Zein ote irakasle honen ideologia? Zein ote artikulu honetan datuez harantzago doan hausnarketa? Hementxe bertan dugu:
«Siendo diversos los motivos, parecen tener que ver mucho con la política de alianzas entre el PNV y el PSE, que pudo motivar una gran desmovilización del electorado nacionalista.»
«En 1998 se abrió un nuevo ciclo de alta movilización electoral, (…) Pero en esa ocasión el nacionalismo vasco también consiguió crecer, al igual que lo ha hecho cada vez que ha subido la participación, y por ello se ralentizó ostensiblemente su retroceso.»
«Esta tendencia a la ralentización del retroceso nacionalista se afianzó en el 2001. (…) Como consecuencia de esta competencia la participación fue histórica; y (…) entre los abstencionistas volvieron a aparecer muchos votos nacionalistas.»
«(…) en el año 2005 (…) se confirmó (…) la tendencia a la baja del espacio nacionalista, y además, con un recorte significativo del peso electoral de los federalistas (…) aliados de los nacionalistas.»
Beraz, Asier Blasek, zientzia egiteko botuen datuak eman dizkigu, baina ondoren botu abertzalearen jaitsiera azaltzerako orduan, dagoeneko sartuta du ideologia bere lapiko magikoan. Egia ote dioena? Hona hemen EAEko hauteskundeetan botu «abertzale» eta eserleku «abertzaleen» bilakaera:
«Abertzale» izenpean Asier Blas-ek kontsideratutakoak batzen badigutu grafikoek diotena 86tik aurrera botu abertzalearen gainbehera da eta 94an EE abertzaletatik ez-abertzale baturara pasatzean dagoen aldaketa. Baina 94an EB jartzen badugu EEren lekuan, eta «abertzaleak» + EB kontuan hartuta, 94. urteko botu kopuruaren galera baina haindiagoa da 98. urtean gertatutako, batez ere EBk galera handia jasaten duelako: hain zuzen Lizarrako itunaren garaiko hauteskundeak, PNV eta PSOEren artean gatazka zegoenean. Sufrimenduaren sozializaziorena garaiaren emariak ote? Miguel Angel Blanco-ren hilketaren haizeak? Egia ote beraz, PNV-PSOE akordio dela gainbehera honen errudun akordio hori ez dagoenean ere? Nire ideologia analisi honetan sartu al da? Lapikoak darion usaina ezberdina ote bakoitzarentzat?
98. urtetik aurrera botu abertzalea ere beheruntz doa (bai 2001. urtean ere bai), eta hain zuzen zertxobait errekuperatzen da 2005ean. Eta hau ez dator bat Asier Blasen datuekin. Agian biok lapikoan botatako datuak ez ote dira berdinak? Irakasle honen ondorioak entzun ditzagun:
«(…) se pueden sacar dos consecuencias claras. La primera señala que desde 1986 existe una tendencia manifiesta que muestra un ascenso de la representación del espacio españolista (…). La segunda indica que esta tendencia se acelera cuando hay una baja participación (…)»
Joera hori ikusi dugu grafiketan, baina erru guztia PNV eta PSOEren akordioena bada, zergatik botu emaile «abertzale» horiek zergatik ez diote botua EA edota HBri eman? Edo Aralarri? Eta PNV-PSOE akordio gabe ere, hiruko maitatuaren paradisuan, zergatik doa botu «abertzalearen» batura beheruntz? Hainbeste galdera eta hain erantzun gutxi, batez ere politikari profesionalen ahotatik.
Ondorio argi bat ere atera dugu, Asier Blas irakasleari ez zaizkio PNV-PSOE akordioak gehiegi gustatzen eta honen aurrean zer esango diogu bere ideologiaren printzak badira, bakoitzak bere hobespenak ditu eta. Baina behintzat, bere buruari zientzia gizona deitzen dion batek, bere ideiak defendatzeko ez luke datu imaginarioetan oinarritu beharko. Lapikoan dagoena erre nahi ez badugu behintzat.
Para purrustada anti PNV-PSE la k se pego Javier Ortiz en el Deia:
************************
En contra de la coalición PNV-PSE
http://www.deia.es/es/impresa/2009/02/22/bizkaia/politika/538726.php
De todas las hipótesis de Gobierno autónomo que podrían llegar a plantearse tras las próximas urnas, la que veo peor es la de una coalición PNV-PSE.
Por tres razones principales.
La primera es que esa experiencia ya la hemos vivido y sabemos cómo funcionó. Aquello fue el gobernar por gobernar, el pasteleo permanente y el «te doy para que me des» sistemático.
Dice el aforismo árabe que la primera vez que alguien te engaña la culpa la tiene el falsario, pero que si ese mismo individuo te engaña por segunda vez, la culpa es ya tuya. Más de uno debería pensárselo, a no ser que sólo le interese gobernar por gobernar.
La segunda razón que provoca mi rechazo es que no veo qué política podría desarrollar desde Vitoria un Gobierno de coalición de ese tipo, salvo la del propio Ejecutivo central. ¿Cómo vas a enfrentarte -en algo importante, anécdotas aparte- con un partido del que dependes para mantenerte, si tu objetivo superior es mantenerte?
Tercera razón: si el PNV y el PSE se coaligaran, el Parlamento vasco se convertiría en un erial. Con un PP a la deriva, tocado del ala y por su cuenta, varios partidos de escasa representación y otros ilegalizados, el pluralismo se iría al guano. La Cámara no reflejaría ni de lejos la diversidad política real de nuestra sociedad.
Muchos dicen que sería positivo poner fin a la larguísima época de predominio del PNV sobre la Administración vasca, para orearla y, ya de paso, para que algunos que no se han bajado del coche oficial desde hace décadas se enteren de lo que es coger el autobús. No digo que no, pero un pacto de Gobierno PNV-PSE no contribuiría a eso. Que se coaliguen el PSE y el PP, si les dan las cuentas electorales: eso sí que sería una novedad. Y permitiría establecer comparaciones.
************************
Es dcir, o kon pitufos komo Ezker Batua o PP-PSOE. Kon el PSOE es «te doy para que me des» xo kon EB es 1 gozada xk le das y le das y luego t joden en la fusion d las kajas.
Prefieren PP-PSOE k PNV-PSOE, xk xa paktar kon el PSOE ya estan los pitufos y Diez Usabiaga. Jod, menu2 elementos tenemos en la «prensa amiga».
Asko poztean naiz azaldu egin duzun gaia ateratzeagatik.
Hor aipatzen diren datuak erabat objetiboak dira. Gero norberak aterako ditu atera beharreko konklusioak
Gauza da, datu horiek aspaldidanik ekartzen ditugula batzuen batzuk alderdiaren barnean, eta inogo kasorik ez digute egiten. Batzuk ordea urrutiago joan egiten dira, eta errealitate hau bera ukatzen digute. Hauek diote gizarte honen bi blokeak berdin mantentzen direla gaur egun ere.
Ez dugu honen inguruan hausnarketarik egin. Ez dugu tendentzi hau gera dezakeen diskurtso alternatiborik sortu. Hau da panorama.
Ez diozute euskal gizarteari logika arrapatu’
Gizate honek EAJ independista bat nahi du, eta nola ez dan aklaratzen, EAJ zigortzeko PSOEri ematen dizkio botuak.
HBri emango balizkio ez legoke misterioa, eta euskaldunak misteriyoa behar diau.
Ba nire ustez zure gogoetak kriston kontraesana du. Gizarteak EAJ «independentista» nahi badu (eta jakitea zer ote den hori) ez lioke, zuk esan bezala, PSOEri botoa emango.
Misterioaren argudioa benetan komikoa Jontxu. Misteriorik ez da behar espainolak Ajuria Enean ez nahi izateko.
Nahiz eta askok publikoki ez aitortu espainolisten igoera hau, gero praktikan abertzaleen etorkizuna epe laburrean amaituko balitz bezala jokatzen dute, zerbait azkar egiten ez badute independentziaren aukerak ihes egiteko arriskua balego bezala.
Ez dakite ordea, presa dagoenean onena gauzak patsadaz baina gelditu gabe egitea dela.
Nik eztet ulertzen nolatan eztan in oaindikan alderdin barrun honi buruzko hausnarketaik. Duele hamar urte ya ni ibiltzen nintzan interneteko politika forotan askotan aipatzen zan datua da diputatu kopuru abertzale/ez abertzaleen eboluziyuan kontu hau.
Benetan eztiat ulertzen, ze nolakok alderdiya dakau ba?
Datua begi bistakua da ta, esateten modun, oain dela hamar urte re hala zan ta hala aipatze zan leku askotan.
Eske etzait burun sartzen, inutillen partidua gea o ze hosti???? Leku guztitan datu hau ahoz-aho ta alderdi barrun ez bakarri datua aipatu ez baizik eta errealitatea ukatzen?
Nola lortukoyau independentzia euskal gizartean eboluziyua ulertzen ez baldin badeu? Ezin da proyektu politiko bat aurrea eaman gizartea ulertu gabe!!!!!!!
Ikus dezagun. Artikulu batek bere mugak ditu hedaduran. Alde horretatik, gauza asko behar bezala ez dira azaltzen. Datuak datuak dira, baina mila eratara irakurri daitezke. Nire kasuan erabiltzen ditudanak dira zentsuko %ak, eta ikusten dudanez funtsean berdinak dira zure emaitzak eta nireak, ez dute desberdintasunik. 1986tik egunera arte abertzaleek etengabeko gainbehera izan dute lortu duten ordezkaritzan, eta hau gertatzen da bai EB kanpo utzita edo barruan sartuta. Ez dut argi ikusten beraz, non dagoen kritika. Agian ez da garbiegia gelditzen artikuluan, eta hori nire akatsa da, zentsuaren gaineko datuekin ari naizela, eta ez baliozko botuen %koenkin. Horrela izanik, Ion 1994an abertzaleek zentsuko %32,8 atera zuten, eta EBk %5,3. 1998an abertzaleek atera zuten %37,4 eta EBk %3,9. Beraz, 1994: %38,1 eta 1998an, %41,3. Espainolistek aldiz, 1994an %19,9 eta 1998an %26,7. Eta horrela gertatzen da datu guztiekin, hau da, 1990etik aurrera zentsuko %an moztu egiten dute distantzia alderdi espainolistek: 1986ean distantzia zen %25,9koa (zentsuko %etan), 1990ean %21,8, 1994ean %12,9, 1998ean %10,7, 2001ean 9,3 eta 2005ean %8,7. Horiek dira nik erabiltzen ditudan datuak, eta horietan oinarrituta zegoen bidalitako nire grafika.
Bestalde, noski dudala ideologia, baina saiatu naiz hori aparte mantentzen artikuluan, azkeneko parrafoan izan ezik. Aldiz zure kritikan ikusten dudana da aurreiritzi asko. Diodanean desmobolizazioarena, hau da, «Siendo diversos los motivos, parecen tener que ver mucho con la política de alianzas entre el PNV y el PSE, que pudo motivar una gran desmovilización del electorado nacionalista.” Horixe baino ez diot, zentsuarekin aritzen naiz azterketak egiterakoa zentsuaren %koek barne hartzen dutela parte-hartzearen dimentsioa, eta beraz, abstentzioa. Eta espazio faltagatik berrespen hori ez nuen gehiegi azaldu, baina ez izan gaizki pentsatua, esaera horrek ez du maliziarik atzetik, normalean edozein hauteskunde lehiaketan bi alderdi handienak gobernua osatu badute horrek eragina izaten du parte-hartzean, bera dator, normala da, ez delako pentsatzen jokoan hainbeste dagoenik. Ez da aukera politikoagatik Ion, ez izan gaizki pentsatua, logikoa da, jendeak ez du sentitzen zer edo zer konpetentzian dagoenik, eta horregatik, abstentzioa 1990ean eta 1994an inoiz egoniko altuenak dira: %39 eta %40,3, noski, 1998an gauza asko zeuden joan eta jaitsi egiten da %30era, 2001 oraindik eta gehiago ziren jokoan zeudenak eta %21 era jaitsi, 2005ean tentsio gutxiagorekin %32koa izan zen. Ikusten zer zen azaldu nahi izan nuen, hori baino ez, bereziki igo zela abstentzioa bi alderdi nagusiek gobernua partekatzen zutelako, eta abstentzioa bloke guztietan igo bazen, bereziki abertzaleen artean gertatu zela da hipotesi bat egiaztagarria dena CIS-eko 1994ko hauteskundeen ondorengo inkestarekin.
Beraz ez bilatu fede txarrik, agian sintetizatzeko gaitasun gutxi, edo esfortzu eta denbora gutxi hartu izana horretarako. Horretan, kontu honi buruz 100 orrialde baino gehiagoko txostena dut eta noski, alper samarra izan naiz behar bezala sintetizatzeko, baina zaila ere bada noski, nondik moztu? Abertzaleen galeraren zergatietan ez naiz sartu. Horri buruz ere ikertzen aritu naiz ere dezente, eta baditut EHtik kanpoko zenbait aldizkari zientifikotan argitaratuak artikuluak. Eta lasai Ioz, aldagai asko daude abertzaleen galera azaltzen dutenak, eta ziur naiz, garrantzitsuena ez dela PNV eta PSEren arteko koalizio. Badira askoz ere garrantzitsuagoak, baina horietan ez naiz hemen sartuko orain, ez baita gaia eta horri buruzko artikulua egiteko asmotan egonda ere, azkenean baztertu egin nuen ez dudalako gogo eta indarrik. Dena den esker mila hona ekartzeagatik nire artikulua, eztabaida sustatu eta bide batez gaizki ulertuak argitzeko aukera eman didazu. Ongi izan!
Bide batez, barkatu akats ortografikoak eta amaitu gabeko hitzak… korrika eta presaka egin dut.
Asier eskertzekoa da zure erantzuna. Honako datu hauek emango ditut PSOE, HB, EE/EB eta PNV+EA alderdien botu kopurua ematen dutenak (ez zentsutik, baizik eta emandako botuetatik). Arrazoia, nik botua eman ez dutenen arrazoia ez dakidalako da eta soziologoa ez naizenez ez dut horretan sartu nahi. Datuak azkar batu eta idatzi ditut http://www.euskadi.net/elecciones webgunetik, beraz akatsen bat izan dezakete:
************************
Hauteskundeak: 1980
Partaidetza: %60
HB %16,55
PSOE %14,21
PCE %4,02
EE %9,82
PNV %38,10
Hauteskundeak: 1984
Partaidetza: %68
HB %14,65
PSOE %23,07
PCE %4,02
EE %7,98
PNV %42,01
Hauteskundeak: 1986
Partaidetza: %69
HB %17,47
PSOE %22,05
EE %10,88
PNV/EA%39,55
Hauteskundeak: 1990
Partaidetza: %61
HB %18,33
PSOE %19,94
EE %7,78
PNV/EA%40,87
Hauteskundeak: 1994
Partaidetza: %60
HB %19,29
PSOE %17,13
EB %9,15
PNV/EA%40,15
Hauteskundeak: 1998
Partaidetza: %70
HB %17,91
PSOE %17,60
EB %5,68
PNV/EA%36,7
Hauteskundeak: 2001
Partaidetza: %79
HB %10,12
PSOE %17,90
EB %5,58
PNV/EA%42,72
Hauteskundeak: 2005
Partaidetza: %68
HB %12,44
PSOE %22,68
EB %5,37
PNV/EA%38,67
************************
PNV+EA baturan nik ez dut aldaketa handirik ikusten, %40aren inguruan dabiltza, emaitza txarrenak 98. urtekoak dira. Eta 80. hamarkadatik dago PNV PSErekin gobernuan eta EA ere hor ibili da 90. hamarkada osoan.
Partaidetza %60 eta %80 artean egon da urte hauetan eta horrek ez du gehiegi aldatu PNV+EA portzentaia. Adibidez, 2001ean ia %80ko partaidetzarekin %42 baina 90 eta 94an % 60ko partaidetzarekin %40. Ez dirudi aldaketa handia denik (%5eko aldaketa).
«abertzaleen» baturaren galera nagusia ezkerrean gertatu da. 80. hamarkadaren hasieran HB bera PSOE baina gehiago zen eta hala izan zen 90. hamarkadako zenbait hauteskundeetan. Bestalde, EE/EB beherantz joan da (%5 arte) eta azken bi hauteskundeetan, baita HB ere (%12 arte). Aldiz, PNV+EA %40 inguruan ibili dira, baxuena 98. urtekoa izanik.
Barkatu artikuluan fede txarra duzula esan dizudala pentsatu baduzu, ez zen intentzioa. Nik diodana hau da: PNV-PSE akordioak, gauza negatiboak ekartzekotan (eta horretan hor dugu Estatutu bera ez betetzearen kontraesan nabaria, nahiz eta PSOE Madrilen gobernuan egon) nik ez dut botuetan isladarik ikusten PNV eta EAko botuetan (eta izatekotan hor egon beharko luke). PNV+EA batura nahiko egonkorra izan da edozein partaidetza egonda ere.
Aldiz, batez ere EE/federalismoak indarra galdu du 98. urtetik %5 inguruan eta baita ezker abertzaleak ere azken bi hauteskundeetan, batez ere 98. urtean bere une onenetik zetorrela ikusirik.
Berriro ere eskertzekoa zure partaidetza eta tonu eta jarrera positiboa. Baita zure artikuluan jarri duzun eta politikoek aitortu nahi ez duten errealitatea: indar espainolistak gorantz doaz etengabe. Ea gai interesgarri honen inguruan eztabaida gehiago egiteko aukera dugun.
Zuzenketa bat egin beharko nuke 2005ko datuetan, Aralar ere agertu zelako (%2,33), beraz egokiagoa litzateke honakoa:
EHAK+Aralar %14,77
PSOE %22,68
EB %5,37
PNV/EA%38,67
Gaztañaga, me parecn muy klarifikadores los datos k aportas. Especialment el 40% d apoyo en los años 90 (kon 1 participax + baja, x eso se llego a 600.000 en el 2001).
Yo sugeriria (ya se ke pued ser mucho trabajo, xo me parece k el trabajo k se ha hecho lo merec) k Aberriberri pudiera tener grafikos komo los k has mostrado en alg1 apartado d la web. Asi tendriamos a mano los datos xa k los dbates fueran + rigurosos.
Kaixo Ion, pozte naiz eztabaidatzeko gogoagatik. Badakizu burmuin batek baino gehiago balio dutela bik, hiruk… Eta alde horretatik, kritikak jasotzea, edo eztabaidak izatea biderik hoberenetako bat da jakintzan/diagnosian hobetzeko.
Zuk azaldutakoa ez dut uste kontraesanetan dagoenik nik esan dudanarekin. Bakoitzak atentzio, edo lupa jartzen du, nahi duen lekuan. Boto erlatiboa da zuk nahiago duzuna irakurketa egiteko, eta nik aldiz, boto kopurua (neurtuta zentsuko %etan). Biak dira zilegi, eta ez dira zergatik izan behar kontraesankorrak. Beste kontu bat da batean atentzioa jarrita edo bestean ondorio desberdinak izan daitekezkeela.
Nik azpimarratu dudana da abertzale guztien (inkluso EB erantsita) galera. Hori modu desberdinetara azal daiteke, eserlekuen galerarekin, edota abertzale eta espainiarzaleen arteko zentsuko % diferentziak hartuz. Beste kontu bat da, boto erlatibora bagoaz eta atentzioa bakarrik EAJ eta EAn jartzen badugu soilik. Egia da gutxi gora behera antzeko indar erlatiboa mantendu dutela, baina nire azterketa abertzale guztiak hartzen zituen, 90 eta 94an adibidez, EE eta EB zeuden, 2001ean ez. Ari naiz buelta batzuk ematen datu estatikoei, noski dauden bakarrak CISeko hauteskunde ondoko inkestak dira; badakigu inkestetan jendeak nahi duena esan dezakeela… eta egia izkutatu daitekeela, baina ez dago beste modurik jakiteko hauteslearen eboluzioa, hau da zer bozkatu zuen aurrekoan eta zer oraingoan. Estatistikoki 0,05eko signifikazio mailara ez dira iristen harremanak, baina badago joera bat esplikatzen duena abertzale – espainolismo ardatzean desplazamendu bat egon dela abertzaletasunetik espainolismora. Askok egin duten bidea da Ezker Abertzaletik EAJra (bazegoen baten bat UAra iritsi zena), beste batzuk PNVtik PSEra, beste batzuk PSEtik PPra, PPtik UAra… azkenean banaketaren grafika nahiko argia da, mugitu egin da ardatz espainolistera. Mutur horretan 1986ean, 2 AP, 2 CDS eta jauzi kuantitatibo handia ematen da 1994: PP 11 eta UA 5. Mugimendu horretan, EAJ posizio zentrala duelako (eta boto utila erakarri duelako eta balore segurua delako -botoa zertarako balioko duen nahiko argi du hauteslea, ez ditu esperimentu eszentrikoak egiten, normalean-) ez du galera garrantzitsurik izan pisu erlatiboan, baina horrek ezin du ezkutatu joera (banaketa osoaren aldaketa). Zentzu horretan, ziur naiz zu, ni eta hemen irakurleek ondo ezagutzen ditugula Ezker Abertzale botantean mugi direnak EAJ aldera (askok militantziara, eta EEtik zetozen batzuk ere bukatu du kargu politikoekin), antzeko PNVtik PSEra etab. Eta laburbiltzeko, ez da gauza bera EAJ eta PSEren arteko koalizioa gehiengoa parlamentuan abertzalea dela, edo EAJ eta PSEren arteko koalizio bat parlamentuan gehiengoa espainarzalea dela. Gauza bat da gestioa, eta zilegi dira koalizio mota desberdinak, baina beste gauza bat da parlamentuaren konposaketa, hor gestiotik haratago oinarrizko nortasunezko gaiak tratau daitezke, eta gainera indar sinboliko handia du.
Abstentzioarena. Normala da 1990 eta 1994an abstentzioa altua izatea bi alderdi nagusiek koalizioa zutelako. Etorkizuneko gobernuaren inguruko eztabaida handiegirik ez da sortzen horrelako egoeratan, eta jendeak uzten dio bozkatzeari. Horien artean, espainiarzaleak eta abertzaleak daude, baina badirudi garbi dagoela desmobilizazio gehiago egon zela abertzaleen artean (beste gauza bat da bozkatu zuten abertzaleen artean banaketa mugitu izana edo abstentzio bereziki jasan zutela EAJz besteko alderdiek, hori EAJren meritua izango da).
Dena den, funtsean uste dut antzeko ikuskera dugula biok. Ados gaude esaterakoan indar espainiarzaleak etengabe gora egiten dutela. Zergatiak anitzak dira eta luze joko liguke horietan barneratzea (eta batez ere neurtzea). Nola neurtuko dugu ETAk egin duen kaltea? Zaila. Dena den, argi dago aurretik aipatutakoa garrantzitsuenetako bat dela. Baina hortik aurrera motibo asko daude, eta ez da EAJ-PSE koalizioa «erruduna». Batzuk aztertu ditut eta beste batzuk ez baina uste dut badutela garrantzia. Niri bereziki arduratzen nau abertzaleen parte batetik transmititu diren diskurtso homogeinizanteak… Sinbolismoekiko esklabutza… Ez abertzaleen sustatutako (eta exageratutako) esklusioaren diskurtsoaren zirkuluan sartu eta askotan elikatu izana… (eta grazia dauka asuntoak kontutan hartzen badugu espainiar konstituzioaren identitarismo eta esklusibismo gradu altua: gaztelania derrigor jakin behar du espainiar herritar batek) Eta noski, joera postmaterialista arriskutsua handia erakutsi dute zenbait abertzalek, hainbesteraino ekonomia eta gestioaren indar inklusiboa ahaztu dutela. Zorionez (eta aldi berean tristeki egoera ekonomiko kaskarrak agindu duelako), agian beranduegi, gauzak aldatu egin dira azken hilabeteetan. Baina azkeneko hauek Ion ez saiatu zientifikoki aztertzen, nire iritzia azkar, korrika eta presaka azaldu dut, gainera, denok sobera dakigu denbora asko beharko genukeela esplikatzeko espainoliste goradaka, eta gauza asko ahaztu ditut: hedabideen eragina, gizartearen eredu aldaketa, estigmatizazio eta tabu batzuen amaiera, etab. etab.
Tira, luzatu naiz, ongi izan Ion!
Pues yo estoy bastante de acuerdo con Javier Ortiz, y no debo de ser el unico, ya que segun las encuestas el gobierno preferido de los votantes vascos es el tripartito o cuatripartito.
Por cierto, ese dato importante se ha obviado en el foro y creo que es los suficientemente importante como para que se le dedique un espacio.
Entiendo tambien, que no es del agrado, precisamente, de los impulsores del mismo, con lo que si se ha orillado, sus razones tendran.
Es k te estabamos esperando, LA-7. Eres la luz k nos guia.
jajajaja…seguro, seguro.
Pero no, el tema luz te lo dejo a ti, aunque creo que el uno mas que luz te va a dar otro cortocircuito…
Dale gas, jerogliflicos.
Osea k tu eres 1 abertzale puro-puro k prefieres PP-PSOE k PNV-PSOE. Muy abertzale, sin duda. Ad+, a ti k te importara, si vas a votar a EA y lo k kieres es formar el polo soberanista k iba a ser 1 marea y al final se van a ahogar en 1 vaso de agua.
Me parece de todo punto, CONDENABLE, la accion del mozo de Lazkao, atentando contra el local de HB. Así no vamos a ninguna parte.
Bat nator, neurri haundi batean, Asier Blasek egin duen azterketarekin. Garai bateko abstentzioarena, dana dala, ez da oso argi geratu. Abertzale eta espainiar indar nagusiek egin itunaren ondoren sortutako egoeraren estabilitateak abstentzioa erakarri du, baina… beste alderdiei kaltetuz. EAJ-ri ez ote zitzaion, baina, gobernu egonkortasunari eskeinitako liderazkoa saritu? Kontutan hartu behar duguna da, nere uste apalean, Ardanzaren garaieko politikak hiru desafio nagusi zituela: autogobernua sendotu, ekonomia onera ekarri eta terrorismoari aurre egin. Azken biei dagokienean, eusko gobernua bikain aritu zan. Agian, autogobernuari zegokioneko kudeaketan EAJren diskurtsoa irmotasunik gabea bazan hasieran, zikloaren bukaerarako (azken legegintzaldiko urteetan), penduloaren mugimenduaren antzera, autogobernuaren ildotik Lizarraraino, ETArekin esku loturik, eraman gintuzten.
Eta hortxe jo genuen hain zuzen, gure hondoa. Ion esan duen bezelaxe, beherakoa ez da nabarmenegia, baina ikusi daiteke.
Sinboloekiko esklabutza diozu, Asier. Lizarrako horrek jarri gintuen abertzaletasun ‘banala’ren bidean. Nik onartzen det herriak, bere integrazioak, elkarte bezelako bizitzarako, sinboloak ezinbestekoak dituela, patriotismoaren adierazleak behar dituela. Baina, herri batek bizi-irauteko herri-asmo argiak behar baditu ere, asmo hoiek gauzatzeko tresna konkretuak behar baditu ere, sinbolismoen menpekotasunean baino gehiago eduki sanorik gabeko etiketen fetitxismoan erori gera, gure gizarte-elkartea etiketa hoien arabera bereiziz.
Eta etiketa hoiene administradore bakarrak ETAren ingurukoak diranez,… Horrela, herri edo nazio eraikuntzaren arloan, nazioaren garaiko beharrak aipatzerakoan. Horrela, ETAk sortutako ‘gatazkaren konponbidean’, euskal instituzioen papera gutxiesterakoan. Horrela, esaterako, euskal selekzioaren izenari buruzko eztabaida.
Asier-en erantzunean irakurri dut bilakaera bat somatu duela (PSOEtik PPra, PNVtik PSOEra, MLNVtik PNVra…).
Baina demokrazia hasieran, PPri botua ematea gaizki ikusia zegoen eta beraz, ez dakigu hori zen botua ematen zuten pertsonen benetako aukera. PNVk 36an orain baina botu gutxiago zituen, eta izandako migrazioak kontuan izanda, harritzekoa da botu abertzalea %70ra iristea.
Beraz, ez dugu pentsatu behar Euskadi abertzalea denik eta beti hala izango denik. Lehen ere ez da hala izan, karlismoaren garaian foruak defendatzen ziren baina ez espainiatik alde egiteko.
«…Lehen ere ez da hala izan, karlismoaren garaian foruak defendatzen ziren baina ez espainiatik alde egiteko….»
Orain ere EZ.
Galdetu transverso-foralistei edo Imazistei eta ikusiko duzu.
Abertzaletasuna eta independentismoa ez dira gauza berbera. Euskal abertzaletasunaren mugimenduaren baitan, beti egon dira independentziaren aldekoak, baina 1908a ezkerotik abertzale mugimenduko alderdi nagusienak ez du ‘independentzia’ aldarrikatu.
Zure ikuspegitik ikusita, euskal abertzalea izan dezakezu, Espainarekin bat egonda.
Oso ikuspegi xelebrea iruditzen zait, baina tira, zuek jakingo dezute…
Nere ikuspegitik ikusita, Espainatik alde eta aske izan arte ez dugu gure herria babesean jarriko, eta noski, Euskadi Espainarekin duen loturak ez ditut sendotu nahi.
Hortarako Imazista eta transverso- foralistak daude.
Espainaren barruan goxo-goxo egoteko.
Zehazki esanda, nik azaldu nahi dedana zera da: orain Españarekin haustea nahi ez duen abertzale franko dago, Europarekin haustea nahi ez duena badagoen bezelaxe. Horiek abertzaleak dira, ez haustea nahi duzuenak baino gehiago, baina ezta gutxiago ere. Eta, gainera, nik diot bertako alderdi abertzale nagusienak ez duela inoiz (bere lehenengo Batzarraren ondoren -Elgoibar 1908) ‘independentzia’ bere programa ofizialean ipini. Ezta Garaikoetxea EBBko lehendakari egin zuen Iruñako Batzarrean onartutako ponentzietan ere.
«…Horiek abertzaleak dira, ez haustea nahi duzuenak baino gehiago, baina ezta gutxiago ere…»
Nik ez dut uzte.
Osea que el el que no quieres separase de España ES ABERTZALE, y el que quiere separase NO ES ABERTZALE, por favor me lo expliquen.
LA INDEPENDENCIA DE EUZKADI, la quieres o no la quieres, ABERTZALE eres o no eres.
Mira ledertax tienes una pinta de politico profesional, contra muchos de estos no tengo nada, y DEMAGOGO, tengo todo en contra de estos, mira TE VOY A DAR UNA CLASE GRATIS:
LO CONTRARIO AL BLANCO ES NEGRO,digo yo, y tu nos dices, UN COLOR QUE SE OPONE AL BLANCO, y te quedas tan guay, y nosotrros pobres mortales, nos tenemos que imaginar, el marron muy occuro, el azual muy oscuro, y hasta el negro, pero tu, ya has dicho la txorrada demagogica,» mas abertzale, que otro».
Enredadores como tu sobtran en el pais, por desgracia.
Bai, errespetatzen dut zure iritzia. Baina, zurea bestelako abertzaletasuna da. Ez, noski, ehun urte luzeetan, hamaika samin eta sufrikario bizita, gure artean aberri-mina zabaldu duena, gure herriaren izaera berpiztera ekarri duena, gure gizartearen ongizatea Europako herri aurreratuenen ondoan jarri duena. Abertzaletasunaren ehun urteko historia horretan, urte gehienak EAJrenak bakarrik dira. Programa independentistarik gabe jardun duen alderdi batenak, izan ere. Horregatik diot, LA-7, zure abertzaletasuna gauza berria dala. Agian, lehenik ezagutu egin beharko genuke, bien arteko aldea behar dan sakontasunarekin ezagutzeko. Edo, behintzat, hau da nere ustea.
Se ve k xa alg1s el verdadero abertzale es el k prefiere PP-PSOE antes k PNV-PSOE o PNV-PSOE-EA.
To2 los dias se aprende algo xo kreo k esto no kuela y x eso los votantes d EA van a votar en masa al PNV. Si el verdadero abertzale es el k acepta kon gusto k le ponga d 1º de lista x Gipuzkoa a Tarzan entonces van a kedar muy pokos abertzales estas elekciones.
Señora Arrano, xa demagogos profesionales ud., la konsigna del PNV desd 1907 es la reintegrax foral plena y asi se dijo en el 78 frente a la autodeterminax.
Ibarretxe se ha dado kuenta d k nos ibamos algujero kon lo d la konsulta y xo eso habla komo habla ahora. Y tiene + razon k 1 santo kuando dic k los fueros son la autentika konstitucion de los vaskos. Ibarretxe neokarlista? No! Ibarretxe JEL y lehendakari!
Ay, Arranotxu, pero es que las cosas no son tan simples como das a entender cuando las simplificas de ese modo tan brutal. Que no, Arranotxu, que para mí está claro que esa visión tuya tan española de blanco y negro no sirve para localizar la identidad de la gente, Arranotxu, porque la gente es como es, compleja. Los del PNV han conseguido la autonomía vasca y los del MLNV nada, sólo desprestigiar a Euskadi. Habrá que juzgar a todos por los frutos que producen. o sólo por la verborrea’
Arranokabiari:
Irakur ezazu mantsoago nik idatzitakoa. Segur nago bat etorriko zarela, ez baituzu nik adierazitakoen itzulpen zuzenik egin. Euskal abertzaletasuna mugimendu zabala izan da eta orain ere halaxe da. Garai batean, gazte bazara ez duzu ezagutuko, ‘herria abian’ esaldiarekin ezagutzen zen EAJ. Honela, bere herrikoitasuna (herriko -eta baertzaleen artekoa noski- aniztasuna bereganatuz) adierazi nahi zuen eta bere programen garaikidetasuna, garaian garaiko beharrei aurre eginaz etorkizun librea lortze-bidean.
Ez nago zurekin batere ados, lederatx.
«..Ez, noski, ehun urte luzeetan, hamaika samin eta sufrikario bizita, gure artean aberri-mina zabaldu duena, gure herriaren izaera berpiztera ekarri duena, gure gizartearen ongizatea Europako herri aurreratuenen ondoan jarri duena….»
Ez det EAJ ren abertzaletasunaren aurka jotzen.
Bai ni, eta nere sendi guztia EAJ koak izan gera, nere aitonatik hasita, nere anai txiki arte.
Denak izan gera EAJ koak eta independentistak.
Autonomia erdi pausu posibilista bezala ikusi degu, eta pausu horrekin bat izan gera, erdi pausu bat bezala aurkezten zelako.
Independentismoa ez da berria EAJ an:
13 urteekin , Aralarreko lehenengo alderdiegunean, entzun nuen jendearen oihuetan, irakurri nuen zenbait pegatinetan , eta hortik aurrera beti izan da EAJ ren barnean.
Zuk eta beste zenbait, EAJren barruan, independentziaren aurka eta espainaren barruan goxo ikusten ba zerate , oso ongi, baina ez horregaitik aurkeztu EAJ bezala, eta EAJ lortu duen gauz guztiekin jabe bezala. Ez jauna.
Nire abertzaletasuna, ez bait da berria, sakona eta zaharra da gure herrian, eta horrekin bat egiten det, noski.
Laderatx, oainguan, artuek jipoi earra, lazazpi, emandakua, pensatzet emendikan aurrea zure lekua nun don ikasiko dezula.
Aspertuta gaude zuen sermoiak entzuten, nahiago degu, pakean bizi, eta zuedi saiestu.
Mismamente, Sr Lader, haganos el favor de no enturbiar mas las aguas de lo que están, sumese al rollo de la confusion, que nos hará más libres, si no perdemos el tiempo atendiendo, a personas como Vd, pasamos olimpicamente de comecocos de su especie.
Ba esango didazu, LA-7, nola lortuko dugun independentzia herri honen gehiengoa ez dagoenean aukera honen alde.
Portzierto Arrano, hi betiko linean ikuste haut, pena ematen. LA-7k esan duna eztik Laderatxek diona ezeztatzen.
Gutxinez ikasizak ondo irakurtzen ta irakurritakuak ulertzen, kottaua.
Ez dut deus ulertzen, LA-7, EAJkoa izan, EAJren bularretatik elikatu, seaska berean hazi eta hezi diranekin bat egin duzun horrek, nola har ditzakezun orain gutti arte zure bularkide izan diranak aurkari, edo arerio, bezela.
Nik diodana gauza argia da. EAJ ‘Herria abian’ izan da. Eta herri honen aurrerapenean ekapenik haundiena EAJren programa politikoak egin dau. Eta programa honen funtsean dagoena ez da -orain artean bederen- Españarekin erabateko haustura izan, baizik eta Españaren maila bereko herri-azpiegitura lortzea, harekin elkarpen ‘eque principale’ bat erdiestearren, berdinen arteko itun polikoaren izatasuna lukeen egoera edo ‘status’ lortzeko. Eta bide hau ez da independentziaren aldekoa. Independentziaren aldarria Aralarren entzungo zenuen -nik ere-, baina programa politikoetan -irakurtzeko eginak dira- ez dago arrastorik EAJn, behinik behin.
Baina, izan liteke guretako batzuk hori gutxi bezela hartzea. Nik ez dakit etorkizunean zer esango dudan, agian independentista izan naiteke. Baina, orain ez. Ez baitzait iruditzen aberrigintza egiteko independentista izan behar dudanik derrigor. Aberrigintza egiteko danak independentista izatea eskau bagenu aberri bezelako aurrerapen eta garapena ez zan izan duguna izango, zalantza izpirik gabe.
Edonola, ni nagoen leku guztietan nahiago goxo, gogoz kontra baino. Oraingoz, Españan gogoz kontra egonen gara biok. Baina, gogoz kontrago EAJk jardunbide independentista, haustailea, eraman izan balu azken hogeitamar urte luzeetan. Nik nahiago beraz, oraingoz behintzat, Ibarretxe errealista bati jarraitzea, Unai Ziarreta fikziozalearen -akaso, garaiko nahigabetuaren menpekotasunez- mezu boluntaristei baino.
Arrazoia ulerterreza da. Abertzaletasunaren poloa ez baita, martxoari begira, soberanismoaren poloa. Abertzaletasunaren poloa ahultzera, historian gertatu dan gehienetan bezelaxe, dijoalako itxuraz radikalagoa gisa agertzen dan mensajea.
Gogoratu karlixtoen ‘estatuto no, fueros sí’ esaldiari, abertzaleek edarki desenmaskaratu zutela: ‘estatuto no, fueros tampoco’. Eta hala gertatu da, aztiak iragarri bezela, gerra osteko historia politikoaren garapenean.
Nere kezka hori bera da: ‘nuevo estatuto no, independencia sí’ leloa zergatik sinistu behar dugun. Azken batean, gerta liteke eta ‘nuevo estatuto no, independencia tampoco’ gaur gure garapen jakinaren aurrean, etorkizuneko ustezko egoera baten espektatiba agintzen digutenen eskutik.
Ez da hain zaila ulertzea, lederatx.
EAJ koa izan naiz, eta zuk esaten dezun bezala «EAJren bularretatik elikatu, seaska berean hazi eta hezi diranekin bat egin duzun horrek,»… hori bai… «nola har ditzakezun orain gutti arte zure bularkide izan diranak aurkari, edo arerio, bezela»…hori ez.
Nik ez ditut EAJ koak aurkari.
Euskal herrian politiko honena , nere ustez, eta nere konfidantza daukana EAJ koa da: Ibarretxe.
Eta berak egin eta mantendu duen leloarekin bat egiten det.
Baina ez zait berdin gertatzen Imaz eta Urkullu egiten dutenarekin.
Ibarretxeri egindako sarraskiak begiak ireki didate. Eta egia esanda, foru honetan edukitako debateak, beste aldetik, begiak erabat ireki didate, eta konzientzi berri bat hartu det, zeinekin eta nora joaten nintzan politika bidean.
Emen sarritan jartzen den exempluan , autobusa batean esertzen diranak, azkenean gidaria eramaten duen lekura joaten direla, ez beraiek nahi duten lekura, exemplu horretan bete betean ikusi naiz.
Beste aldetik, irakurri det, zembait postazaile idazten duten ideiak, eta konturatu naiz, laguntasunean edo mugimendi horretan askotan entzuten dena, edo garrantzi asko ematen ez zaioenean, gaizki egiten negoela.
Dialektika ez da marxismo barrenean dauden mugimenduetan bakarrik erabiltzen.
Gure artean ere erabiltzen da, eta dialektika hori, burujabetza gaiaren esparruan, abertzaleek goxo entzuten degun hitzekin, beste aldeko politika baten alde daudela konturatu naiz.
Ez dute argi eta garbi esaten espainan goxo goxo egon nahi dutela.
Foru honetan askotan idatzi det, eta orain berriro eskatzen det:
¿Zergaitik , zuk esaten dezun bezala, EAJ ak hain garbi baldin ba du, espainarekin bat, eta bere proiektu politikoa espainaren barruan gelditzeko baldin ba da, zergaitik ez du argi eta garbi esaten , idazten eta aldarrikatzen?
¿Zergaitik mantzentzen du fikzio bat?
¿Zertarako egiten du hori?
Ibarretxerekin bat egiten det, eta abertzale aso eta asko bezala, EAJ koak edo ez, lehendakaria gure erreferente politikoa da.
Hori ba dakizute zuek horrela dela, eta horregaitik kampaina Ibarretxeren erreferentziarekin egin da. Ez Imaz, eta beste zembaiten aurpegiarekin, isil isilik eta erdi klandestino bezala daude momentu honetan.
Hala ere, ba dakit, taktika hutsa dela, herriak ez du hauekin konektatzen, eta atzeko furgoian kokatu dituzte, hauteskundeak irabazteko.
Baino ba dakit ere, martxoaren 2 an agertuko direla, bat batean, irabazi edo galtzen baldin ba da, herriak beraiek defenditzen dutena bozkatu dutela esateko.
Horain makurtu eta lotsati bezela daudenak, harro harro agertuko direla, denok dakigu, eta horregaitik, nere botoa EA ri emango diot, Ibarretxe lehendakari eta irupartito edo laupartito bat nahi detelako.
Nere botoarekin, PSOE ak ez du ajurianean lekua hartuko, askok eta askok foru honetan, transverso politikarekin nahi dezuten bezala.
Ibarretxe BAI , Imaz, Guevara , Arregui, EZ.
Joño Asier Blas! Flipauta geratu naiz…
«En mi opinión los sentimientos son sentimientos, una cosa muy personal, que pueden tener cierta asociación con la política, pero no tiene necesariamente porque ser así. Yo me siento vasco y español, pero a buen seguro que no me pondría de acuerdo respecto a propuestas políticas o diagnósticos y valoraciones sobre las políticas públicas que se implementan en Euskadi con muchas persona que tienen un sentimiento próximo al mío. Que queda uno/a se sienta como quiera, respetando lo que sientan los otros. Es sencillo pero a veces no lo parece. En Euskadi durante años un sector político a gustado de utilizar la palabra «español» para insultar, cómo si eso fuese un insulto, como si fuese necesario rechazar una identidad para poder construir o revindicar otra. En fin, esos tiempos creo que por suerte pasaron»
http://euskomorrina.blogspot.com/2009/02/soy-vasco-y-espanol-y-al-que-no-le.html?showComment=1234730400000#c1154701657395370838
Ba hortik nijoan motel, hortik. Ni abertzalea naiz baina ez dut zertan nire arbasoen parte bat ukatu behar inondik inora, sentimenduak pertsonalak dira, eta ezin dut egin ama andaluziarra izango ez banu bezala, ez dut nahi nire jatorria ukatu, ezin dut egin bertan familia izango ez banu bezala, etab. etab. Gauza bat da sentimendua, eta beste gauza bat da nik nahi dudana euskal aberriarentzat, ze bai, nazioa gara. Baina akabo, ez dago bueltarik sentimenduen asunto horrekin, gauzak ezin dira sinplifikatu nahi izan den bezala urteetan. Bide batez horretaz badira gauza interesgarriak «conceptos para abertzales del siglo XXI» atalean. Nazio edota nortasun baten eraikuntza ez da egiten beste baten ukapenaren gainean.
Siento entrar en el debate para haceros saber del fallecimiento de Carlos Clavería, ayer en Pamplona.
Durante estos días se cumplen 25 años de los momentos más duros que el nacionalismo vasco atravesó en Navarra. Hace unos años se celebró un homenaje a Carlos en el que estuvieron muchos de los implicados en aquella cadena de terribles errores, errores que todavía estamos pagando.
Carlos hacía suyo el lema de Arturo Campion: “Euskalerriaren Alde”
LA-7.
Ez ditut ulertzen, baina akaso ez dagokit ulertzea ere, zure ibili politikoaz adierazten dizkidazun gora-beherak. ‘Aberriberri’ blogean aritzea zuretzat Damaskoko bidea egitea bezala izan dela esan nahi didazula somatzen dut, baina ez zait argi geratu zergatik. Ez daukat argi blog hau, beste zenbait eztabaidagune bezala, ezkutuzko norabidea duen autobusaren gidari baten menpen dagoen. Autobusa ez dela, bai badakit. Bertan sartzen diranen gidaria sartzen den nor-bakoitza dela. Beraz, ez naiz jabetzen erabili duzun metaforaren esanguraz. Orain, esan bezla, beharbada ez da neure arazoa eta ez dagokit zure gorabehera politikoen gaineko jazoerez arduratzea.
Baina, zenbait galdera egiten dituzu eta galdera horiei buruzko iritzia emango dizut. Nere iritzia.
Uste dut ‘Españan’, ‘Españarekin bat’, ‘Españaren barruan’, esanahi bereko lokuzio bezala hartzen dituzula. Baina, orain esan liteke orain Españan gauden bezala, orain 30 urte Españaren barruago ginela, eta ‘Think gaur’ prozesuaren baitan aldarrikatzen den ‘Kontzertu polikoaren’ asmoak Españarekin bat nahi gaituela, baina ez Españan edo Españaren barruan. Lehen esan dudan bezala, Españak orain duen mailako herri azpiegitura lortzea du helburu EAJren proposamenak. ‘Eque principale’, maila bereko bi herrien arteko elkarpena lortzea du helburu, egungo Itun ekonomikoaren eredua esparru politikora zabalduz. Itun ekonomikoak, zerga eta ekonomia publikoaren gestio-eremuan, ez gaude eta ez Españan ezta Españaren barruan, nahiz eta bat egiten dugun Españarekin, elkarrekin ditugun konpromisoak ordaintzeko orduan.
EAJk aberrigintza egin dau jaurlaritzaren aintzindari izan den 30 urte hauetan. Aberrigintza egiteko behar izan duena herriaren babesa da. EAJk independentzia besarkatu izan balu, seguruenik ez genukeen euskal erakunderik izango, beraz ezin izango zitekeen aberrigintzarik egin, eta euskal gehiengoa ez zitekeen abertzalea izango.
EAJk ez du inoiz fikziorik planteiatu. Fikzioa lau urte irauten duen legegintzaldi batean lortu ezin litekeenaren itxaropena saldu nahi izatea da. Hori egin nahi du, nere iritziz, Ziarretak.
EAJk ‘herri librea’ nahi du. Oraingo ez independientea. Inoiz ezin esan liteke etorkizuna zein bideetatik etorriko den, baina norbait argi izan bada EAJ izan da. 2004ko Estatutu berriak ez zigun soberaniarik itzultzen. Españarekin bat egiteko ‘asoziazio libreko statusa’ bultzatu nahi zuen. Ituna, Kontzertua,… EAJk bide beretik jarraitzen du, ez ordea ‘Estatutu Berria’ ren alde bozkatu zuten gainerakoek.
Nik ez dakit zergatik diozun EAJkoek Ibarretxeren esku utzi dutela kanpaña guztia. Hortxe dabil Urkullu ere, eztarria guztiz urratuta. Horrek ez du zertan itzuli behar martxoaren biko egoera ikusirik. Bera bertan da, lan sotila egiten dihardu, alderdiaren sendotasuna eta berrikuntzaren alde.
Lederatx:
Ez da hain zaila nere ibilbide politikoa ulertzea.
Argi eta garbi adierazten eta azpimarratzen dut.
Beste aldetik, edo ez duzu ongi irakurri nere posta edo petenerasetik ateratzen zera nere idatzian planteatzen deten galderak erantzuteko edo metaforak asumitzeko.
Autobusaren metafora, Imaz , urkullu eta kompainiagaitik joaten zan, et a Damaskoko bidea emen eduki dudan eztabaidekin dijoa, ez da han zaila ulertzea, baino tira , irakurri berriro , akaso horrela ulertzen duzun:
«…Baina ez zait berdin gertatzen Imaz eta Urkullu egiten dutenarekin.
Ibarretxeri egindako sarraskiak begiak ireki didate. Eta egia esanda, foru honetan edukitako debateak, beste aldetik, begiak erabat ireki didate, eta konzientzi berri bat hartu det, zeinekin eta nora joaten nintzan politika bidean.
Emen sarritan jartzen den exempluan , autobusa batean esertzen diranak, azkenean gidaria eramaten duen lekura joaten direla, ez beraiek nahi duten lekura, exemplu horretan bete betean ikusi naiz.
Beste aldetik, irakurri det, zembait postazaile idazten duten ideiak, eta konturatu naiz, laguntasunean edo mugimendi horretan askotan entzuten dena, edo garrantzi asko ematen ez zaioenean, gaizki egiten negoela.
Dialektika ez da marxismo barrenean dauden mugimenduetan bakarrik erabiltzen.
Gure artean ere erabiltzen da, eta dialektika hori, burujabetza gaiaren esparruan, abertzaleek goxo entzuten degun hitzekin, beste aldeko politika baten alde daudela konturatu naiz.
Ez dute argi eta garbi esaten espainan goxo goxo egon nahi dutela….»
Hori bai, galdera zuzen haueri ez nauzu erantzun, eta ez dira hain zailak ez ulertzeko:
«…Foru honetan askotan idatzi det, eta orain berriro eskatzen det:
¿Zergaitik , zuk esaten dezun bezala, EAJ ak hain garbi baldin ba du, espainarekin bat, eta bere proiektu politikoa espainaren barruan gelditzeko baldin ba da, zergaitik ez du argi eta garbi esaten , idazten eta aldarrikatzen?
¿Zergaitik mantzentzen du fikzio bat?
¿Zertarako egiten du hori?…»
Tira motel, erantzun zazu mesedez.
hau ere ez duzu ulertzen: «..Nik ez dakit zergatik diozun EAJkoek Ibarretxeren esku utzi dutela kanpaña guztia…»
Eta hau ere argi zegoen , nere ustez baino, berriro irakurtzen ba dezu, akaso hune honetan ulertuko dezu:
Ibarretxerekin bat egiten det, eta abertzale asko eta asko bezala, EAJ koak edo ez, lehendakaria gure erreferente politikoa da.
Hori ba dakizute zuek horrela dela, eta horregaitik kampaina Ibarretxeren erreferentziarekin egin da. Ez Imaz, eta beste zembaiten aurpegiarekin, isil isilik eta erdi klandestino bezala daude momentu honetan.
Hala ere, ba dakit, taktika hutsa dela, herriak ez du hauekin konektatzen, eta atzeko furgoian kokatu dituzte, hauteskundeak irabazteko.
Baino ba dakit ere, martxoaren 2 an agertuko direla, bat batean, irabazi edo galtzen baldin ba da, herriak beraiek defenditzen dutena bozkatu dutela esateko.
Horain makurtu eta lotsati bezela daudenak, harro harro agertuko direla, denok dakigu, eta horregaitik, nere botoa EA ri emango diot, Ibarretxe lehendakari eta irupartito edo laupartito bat nahi detelako.
Espero det, hune honetan, idatzia argitu eta gero, hobeto ulertu eta beste aldetik galderak erantzun dezazun.
Eskerrik asko.
Hona, ba zure galdereei erantzunak, aurreko postetik atereak. Ezer berririk ez, beraz:
1go galderari: «Uste dut ‘Españan’, ‘Españarekin bat’, ‘Españaren barruan’, esanahi bereko lokuzio bezala hartzen dituzula. Baina, orain esan liteke orain Españan gauden bezala, orain 30 urte Españaren barruago ginela, eta ‘Think gaur’ prozesuaren baitan aldarrikatzen den ‘Kontzertu polikoaren’ asmoak Españarekin bat nahi gaituela, baina ez Españan edo Españaren barruan. Lehen esan dudan bezala, Españak orain duen mailako herri azpiegitura lortzea du helburu EAJren proposamenak. ‘Eque principale’, maila bereko bi herrien arteko elkarpena lortzea du helburu, egungo Itun ekonomikoaren eredua esparru politikora zabalduz. Itun ekonomikoak, zerga eta ekonomia publikoaren gestio-eremuan, ez gaude eta ez Españan ezta Españaren barruan, nahiz eta bat egiten dugun Españarekin, elkarrekin ditugun konpromisoak ordaintzeko orduan».
2garren galderari: «EAJk ez du inoiz fikziorik planteiatu. Fikzioa lau urte irauten duen legegintzaldi batean lortu ezin litekeenaren itxaropena saldu nahi izatea da. Hori egin nahi du, nere iritziz, Ziarretak».
3garren galderari: «EAJk aberrigintza egin dau jaurlaritzaren aintzindari izan den 30 urte hauetan. Aberrigintza egiteko behar izan duena herriaren babesa da. EAJk independentzia besarkatu izan balu, seguruenik ez genukeen euskal erakunderik izango, beraz ezin izango zitekeen aberrigintzarik egin, eta euskal gehiengoa ez zitekeen abertzalea izango.
EAJk ‘herri librea’ nahi du. Oraingo ez independientea. Inoiz ezin esan liteke etorkizuna zein bideetatik etorriko den, baina norbait argi izan bada EAJ izan da. 2004ko Estatutu berriak ez zigun soberaniarik itzultzen. Españarekin bat egiteko ‘asoziazio libreko statusa’ bultzatu nahi zuen. Ituna, Kontzertua,… EAJk bide beretik jarraitzen du, ez ordea ‘Estatutu Berria’ ren alde bozkatu zuten gainerakoek».
Azken baieztapenari: «Nik ez dakit zergatik diozun EAJkoek Ibarretxeren esku utzi dutela kanpaña guztia. Hortxe dabil Urkullu ere, eztarria guztiz urratuta. Horrek ez du zertan itzuli behar martxoaren biko egoera ikusirik. Bera bertan da, lan sotila egiten dihardu, alderdiaren sendotasuna eta berrikuntzaren alde».
Galderak ez ditudala erantzun. Hortxe, lehen bidalitako eta orain berretsitako erantzunak. Nik agian ez nuen ondo irakurriko zurea, baina badirudi zuk nerea ez duzula irakurri ere egin, ez ondo ez gaizki ere.
Pues yo digo que el lunes nos levantaremos con un Lehendakari reforzado tras las elecciones, el domingo habrá una gran movilización a favor de que las decisiones de Euskadi se tomen aquí.
Goazen berriro ere:
lehendabiziko galdera:
¿Zergaitik , zuk esaten dezun bezala, EAJ ak hain garbi baldin ba du, espainarekin bat, eta bere proiektu politikoa espainaren barruan gelditzeko baldin ba da, zergaitik ez du argi eta garbi esaten , idazten eta aldarrikatzen?
zure erantzuna:
Lehen esan dudan bezala, Españak orain duen mailako herri azpiegitura lortzea du helburu EAJren proposamenak. ‘Eque principale’, maila bereko bi herrien arteko elkarpena lortzea du helburu, egungo Itun ekonomikoaren eredua esparru politikora zabalduz. Itun ekonomikoak, zerga eta ekonomia publikoaren gestio-eremuan, ez gaude eta ez Españan ezta Españaren barruan, nahiz eta bat egiten dugun Españarekin, elkarrekin ditugun konpromisoak ordaintzeko orduan.
Nik ez dut helburutaz galdetzen, nere galdera zuzena, berriro egingo det, kasu honetan erantzun zuzen bat lortzeko:
¿EAJ ak , independentziaren kontra baldin ba dago, zergaitik ez du zuzenean , argi eta garbi esaten, idazten eta zabaltzen?
Nere ustetan, PSOEk eta PPrekin duen tirabirak asko baretuko ziren, eta denok , irabaziko genuen, gai hau argitzean.
Beste aldetik, independentziaren aurka baldin ba dago, argitu beharko luke, zehatzki, ze nolako estatusarekin konformatzen da espainaren barruan, denok jakiteko, ez orain bezala zuri kaso egiten ba dizut, norantz eman nahi gaituen EAJak.
Argitu eza, oso gauz txarra da, ez baitu ideien konfidantza eta zuzentasuna prioritate bezela jartzen. Nik zuzentasuna, argitasuna eta konfidantza baloratzen dut politikan era, eta nik bezala, askok eta askok ¿ez?
Bigarren galdera:
¿Zergaitik mantzentzen du fikzio bat?
Goazen aldatzera:
¿Zergaitik ez argitze horrek, alderdi abertzale batek, independentziaren gaia, argi eta garbi erantzun behar bait du, ezta?
¿zergaitik egien du hori?
Goazen berriro:
¿zure ustetan, ez duten argitzen erantzunak, eta honen ondorioz, gaur egun euskalherriko biztanleak zehazki ez jakiteak EAJak proposatzen duen bidea independentziaren gaian, onak dira euskalherriarentzat, EAJ aren zaleentzat eta EAJren burukideentzat? ¿Zergaitik?
Hi bai haizela fikzioa motel
Espero dut Ibarretxek irabaztea baina orduan oraingo programarekin irabaziko du: ekonomia, autogobernua, gernikako estatuta betetzea, etb…
Ez al litzateke iruzurra izango bere planaren hirugarren bertsioa edo kontsulta berri bat aterako balu?
Batzuek hauteskundeak irabazteko kontsultaz ez hitz egitea onartzen dute, gero hurrengo egunean berdinera bueltatzeko. Hori bai herriari ondo entzutea, ezta?
Noski iruzurra izango litzatekeela … ekonomia kudeatzeko Ibarretxerengan daukat konfidantza, baina alderdiarengan ere konfidantza izan behar dugu, gai politikoenetan batez ere.
LA-7, benetan diotsut zail egiten zait zure galdera berri hauek zer galdetu nahi duten asmatzea. Ez da da erreza, ez jauna!
EAJ ezin daiteke gaur independentista izan, bere hautes-oinarriaren gehiena independentista ez delako. EAJ-ren programa independentista ez izateak eraman du Eusko Jaurlaritza lideratzera. Euskal instituzioen bidez aberrigintza egitera.
Nik ez dakit enpresa-munduan inoiz mugitu zaren, enpresak eskaera zein den argi izan behar du saldu nahi badu, eta eskaeraren beharrei erantzun behar dio derrigor bere eskeintzak. Bestela, eskeintza salduezina bada, fikzioko produktuak saldu nahi baditu, salgarri ez direnak aurkezten baditu, jarritako kapital guzia galdu eta porrotera doa. Kiebra joko du, zalantzarik gabe.
Zure mezua, ardurarik ezean, mesianista izan leike. Ez duzu zure eskuetan herri baten aintzindaritzaren erantzukizuna. Jakina, Ziarreta esan duen bezala, herriak esaten badu autonomia bera ere deuseztu daiteke (Punto Radio egin zitzaion elkarrizketan). Zein ajolakabea!! A zer kirtenkeria!!!
Bere fikziozko mezua argudiatzeko, atzera egiteko egokiera etsaiei ematea, tentelkeria, bai!
Ez LA-7, EAJ-k herriarekin batera egin nahi du atzera, baina oinak ondo finkaturik. Atzerabiderik gabe, atzera jo barik, mundu honetan gauzak egiten diren bezalaxe, aurrera pausoz pauso. Zergatik nahi duzu EAJk, zure militantzi garaiean egin ez zuena, orain egitea. Orduan egin eta herriarentzat ongarria izan zena, ez du aldauko ba.
Atzo Ibarretxek nahikoa esan zuen. Atzoko mezua argia izan zen. Gaur gaurkoa, gaur zor zaiguna, bere osotasunean. Bihar izango da biharkoaren garaia.
EAk bere buruaz beste egin nahi badu, egin dezala. Guk penaz hartuko dugu erabaki hori. Baina, LA-7, ez eskatu EAJ-ri arduragabea izatea, politiko fikzioa egitea. Zuk zure inguruan ez duzun federik ere ez guri eskatu.
Hasiera dela amaia esan ohi zuen Oteiza zenak. Hasieran bezala bukatzera natorkizu LA-7: Abertzaletasuna eta independentismoa ez dira gauza berbera. Independentismoak ez zukeen aberrigintzan aurreratu dena aurreratuko zela bermatuko.
EAJk herriarekin batera egin nahi du aurrera, esan nahi nuen 6garren parrafoaren hasieran, testuingurua kontutan hartuz argi ikusten den bezala. Baina, inolako zanlantzarik gera ez dakion inori, hemen zuzenketa
Lederatx:
iru galdera zuzen egin dizut, berriro ere, eta berriro petenerasetik atera zera.
Zure erantzun borobil-sasi horretan, ez dezu argi eta garbi erantzuten, eta zure erantzuna irakurri eta gero, argi ateratzen detena:
indefinizioa ona dela alde batetik :
( Nik ez dakit enpresa-munduan inoiz mugitu zaren, enpresak eskaera zein den argi izan behar du saldu nahi badu, eta eskaeraren beharrei erantzun behar dio derrigor bere eskeintzak. Bestela, eskeintza salduezina bada, fikzioko produktuak saldu nahi baditu, salgarri ez direnak aurkezten baditu, jarritako kapital guzia galdu eta porrotera doa. Kiebra joko du, zalantzarik gabe.
eta ezin duela independentista bezala agertu:
( EAJ ezin daiteke gaur independentista izan, bere hautes-oinarriaren gehiena independentista ez delako)
Beste dena, zalantza hori , eta ez argitasun horren ondorioak gozotzeko direla, irakurtzen det.
Ba bai motel, empresa mugitu naiz eta mugitzen naiz, eta bereziki nazioarteko salmentetan.
Eta argi daukat, gauz bat salmenta eta negozio mundua zein den, eta beste aldetik, herri bat aurrera eta bere biztanleei esaten zaien gauzak eta eskeintzen zaien propuestak bere kompromesua bereganatzeko.
Lotsatia iruditzen zait zure komparazioa.
Politika ez da empresa mundua, alde batetaik, politika nik entenditzen deten bezala , demokratikoa eta behetik gora ornitutako organizazioetan sustatzen delako.
Empresa mundua EZ.
Eta politka empresa munduaren praktikeekin nahasten denean, oso gaizki zoaztela iruditzen zait.
Bainan oso gaizki, mesedez.
Eta bigarren erantzun horretan, dena argitzen dela iruditzen zait.
EAJ berrenean independentistak, autonomista espainolak baina gutxiago baldin ba dira, dena esaten didazu. Alde batetik.
Eta beste aldetatik, alderdi abertzale batek , alderdi horrek osatzen duten kideei, ez ba die , argi eta garbi hitz egiten independentziaren gaian, ze nolako argitasuna espero behar dugu bste guztiak, botoa eta lana eskatzen gaituztelakoan bere alde.
Oso erantzun larria iruditzen zait, eta oso beldurgarria.
Ikusten da, poterea dela ardatz zure politikan, eta poterea lortzeko gezurtu edo erdi gezurtu behar baldin ba dezu, egingo dezula derio.
Eta horren kontrako postura ez da mesianikoa, mesedez, argitasuna eta garbitasuna ona da, beharrezkoa da, eta eskatubeharrekoa da, politika munduan eta empresa munduan ere, noski.
¿EAJ ak , independentziaren kontra baldin ba dago, zergaitik ez du zuzenean , argi eta garbi esaten, idazten eta zabaltzen?
¿Zergaitik ez argitze horrek, alderdi abertzale batek, independentziaren gaia, argi eta garbi erantzun behar bait du, ezta?
¿zure ustetan, ez duten argitzen erantzunak, eta honen ondorioz, gaur egun euskalherriko biztanleak zehazki ez jakiteak EAJak proposatzen duen bidea independentziaren gaian, onak dira euskalherriarentzat, EAJ aren zaleentzat eta EAJren burukideentzat? ¿Zergaitik?
Eskerrik asko, lederatx.
Euskadiko independentziaren gaia ez da premiazkoa ez funtsezkoa. Herrigintza, aberrigintza eta euskalgintza funtsezko betekizunak dira.
Nola lor dezakegu herritar bolore konpartituak Bilbaotik Tuterara
Nola gara dezakegu eusko aberriarekiko leialtasuna bai Angleten bai Espejon
Nola hedatu euskararekiko maitasuna eta gaitasuna gelebakarren artean
Heburu hauek bete ahala independentziak hartuko du merezi duen lehentasuna
Nahi dezun bezala, ez dizut ezetz esango, baina nik egindako galderak, normalak eta errex erantzutekoak dira alderdi abertzale batean.
Ez det ulertzen , zergaitik daukazute hainbeste erantzun korapillotasukoak, eta zergaitik ematen diozute hainbesteko bueltak gai errex eta zuzen honeri.
Akaso, hobeto daukat ez ulertzea, gero eta gehiago, GEZUR eta GEZUR hitza etortzen zait burura, horrelako erantzunak irakurtzen detenean.
Lotsa gutxiko sasietan sartzen ari zarete.
Erantzunak , bai eta eztik asten dira, eta gero explikazioak ematen dira, ez explikazio asko galderaren mamia ez erantzuteko.
LA-7 jauna:
Nire ustez, abertzale gehienok pentsatzen dugu Euskadi independiente batean askoz hobeto biziko garela eta gure kulturaren ezaugarriak errazago bermatuak izango direla. Beitu adibidez, Merry izenekoak Davichu izenekoari emandako erantzuna gai honi buruz.
Independentzia helmuga baino ez da, eta bizitza ibilbidea da, izan ere helmugara heldu nahi dugu lehen-bailehen eta ematen du ez digula inporta albokoak zapaltzea . Bidakideok elkarri emandako irainek kezkatzen naute, oso ezatsegina zaizkit abertzaleon artean/elkarren kontran egindako hainbeste hitz gordinak. Gezurra eta egia hitzak errazegi erabiliak dira, mesfidantza nagusi den seiñalea
Bi aste eta gero lasaiago eta adore positiboago batekin zabalduko da tempo berri bar. aber
LA-7rentzat:
Noizbait esan al dut nik ba indefinizioa ona denik? Jar ezazu hitz, lerro edo ahapaldi bat nere idatzietan, nun zuk diozun hori nere egiten dudan.
Iruditzen zait, lehen ere halaxe, esan dizut ez dituzula nik azaldutakoak irakurtzen. Bestela ezin esan liteke esan duzun hori. Enpresaren adibidea jarri dudanean, berehala irudikatu daiteke ez naizela indefinizioz ari, enpresa batek ezin duelako ekoizkin indefinitu bat saldu. Produktua oso gauza konkretua da, eta eroslearentzat baliagarria izan behar du. Enpresak ezin du fikzioa saldu.
Gainera, nik ez dut esan enpresa eta politika gauza berdinak direnik. Baina, guztiz berdinak ez badira ere, badute berdintasunik. Izan ere, enpresetan landutako eta zabaldutako salmenta teknikak politikara hedatu dira. Batik bat, kanpaña egitea behar denean. Badituzte antzekotasun gehiago, beste zenbait gauzetan, ere bai, baina eskeintza eta eskaeraren arteko erlazioa besterik ez dizut aipatu eta hortara mugatzera noa. Hori da egia, eta horrexegatik jarri dizut adibide hori.
Enpresa alboan utzita, goazemazu gaia berriz hartzera. Zure galderak modu argi eta zehatzean erantzun ditudala uste dut. Ez ordea zuk nereak. Bai, jauna. Galdera-ikurrik gabe jarri badizkizut ere, nere baieztapenei buruzko zure iritzi konkretua, argi, garbia, tolesgabea, gaiari eskapo gabe erantzungo diona nahiko nuke.
Hona hemen nere baiztapen-galderetako batzuk, beste zenbait gerorako utziko ditugu, zure erantzunik gabe geratu direnak:
1. Zu EAJko militante zinenean, EAJk ez zuen bere burua independentistatzat jo bere programa ofizialetan (1977ko Irunako Batzarra).
2. Aberrigintzari ez dio inork EAJk baino gtehiago bultzatu. Beraz, aberrigintza egiteko ez duzu derrigor independentista izan behar.
3. Frankismoaren akaberako egoeran, EAJ independentista izan balitz, eta indepentdenziaren aldeko estrategia bultzatu izan balu, ez genuke euskal erakunderik izango, ez genuke trasna politiko eta ekonomikorik edukiko, ekonomia pobreago baten erdian biziko ginateke, gure hizkuntzaren zabaldura ez litzateke gaurkoaren erdia baino, etab,…
4. Orain berdin, Ibarretxeren hautagaitza ez da independentista, nahiz eta bere alde sortu den herritarren plataforman jesde asko ikusi dudan independentista dena -baina ez independentista ‘lorejokozalea’, baizik eta ekintzailea-, zergatik ez zagoz bertan?
5.Zergatik ez jarraitu Ibarretxe errealista bati, Unai Ziarreta fikziozaleari baino? Zergatik egin Ziarretaren aldeko aukera, zuk hain gustukoa omen duzun Ibarretxeren alternatiba ahuldu egingo duela badakizu, danok dakingun bezala?
6. Hauteskunde hauen aurrean, beraz, gauza bat argia bada, hau da: Abertzaletasunaren poloa ez da polo soberanista.
Zure arrazoiketa bai dela nahasia: Ibarretxeren aldeko zarela esan, eta Ziarretaren alde jardun. joandako asteazkenean egindako eztabidan, argi geratu zen Ziarretaren desleialtasuna ez Ibarretxerekiko, baizik eta EAk osatu duen Gobernuarekiko.
Zu Ibarretxeren alde, baina Ziarretari eman laguntza; Ziarreta berriz Ibarretxeren aurka; orduan, zuk behar duzu argitasuna, benetan zure nahia Ibarretxeri apoioa ematea bada. B
lederatx, nik ezingo nuke hobeto esan. Bejondeizula.
Lederatx:
Zure erantzunak dira indefinizioaren apologia egiten dutenak mutil.
Ez dezu zuzen eta argi erantzuten, eta erantzuten dezunean zure lerroak zergaitik ezin den argi egin gai honekin explikatzeko dira.
Eta indefinizioaren onurak gorezteko dira.
Eta EAJak indefinizioarekin lortu dituen gaiak aipatzeko dira.
Galderak ximple eta zuzen haueri , horrelako buelta sofistikatuak ematen ba diozu, zer egingo dezu horduan beste gaiekin. beldurra ematen nau.
Empresa munduan ez dira productoak bakarrik saltzen, motel. Ideiak ere saltzen dira. gero eta gehiago , gainera.
Eta fikzioa gehio eta gehio saldu da, saltzen da eta salduko da.
Horaingo crisia hortan sustazen da.
¿Zer saldu dute inmobiliariak, lur rekalifikatugabeak saltzen zutenean?
¿Zer saldu zuten puntocom empresak orain dela hamar urte?
¿Zer saltzen da materia primako merkatuetan, hedge fund fonduetan , poltsan, eta abar eta abar..?
¿Zer saltzen da publizitatean edo kampainak ematen duten empresetan?
Askotan kea. Gehienetan.
Nire galderak EZ dituzu modu argi eta zehatzean erantzun ez jauna, baina tira, zuk planteatzen dezun jokoa segituko det, eta erakutsiko dizut nola erantzuten diren galderak modu zehatz eta argian. Akaso zuk gero, berdin egiten duzu eta.
1. Egia da. Ez programetan ez alderdiko estatutuetan. Ala ere, gure aitonatik ikasita, (san Andreseko batalloiaren gudaria) eta nere aitak irakatsita (EAJ taren zalea eta gudaren errefuxiatua Frantzian zortzi urtetik aurrera) autonomia erdi pausu bat zen , independentzia lortzeko erabiliko zena.
Eta ideia hau, entzun eta irakurri det , EAJaren kidea izan naizen dembora guztian.
2. Egia da.
3. Ba liteke. politika fizioa zaila da. Akaso orain deguna ez genuen lortuko, bai.
Beste aldetik, egun haiek aipatzean, garai hartako politikaren indarra kontu eduki behar da.
Espaina, orain bainon ahulagoa zegoen, eta beraiek behar zuten ere euskal herriari irtenbide bat ematea, emen zegoen indarra baretzeko.
4. Ibarretxek nere errespeto guztia dauka, eta berak egindakoa eta bultzatutako politikarekin bat egiten dut.
Baina EAJak berarekin eduki duen komportamenduarekin oso kezkatua eta asarre nago.
Ez naiz Imaz eta urkullu eta beste zembaiterekin fidatzen, eta berriro Ibarretxe salduko dutela eta salduko direla espero dut.
5. EA Ibarretxerekin eduki dudan komportamendua azken lau urte hauetan betezen nau. Lagundu dio, defendatu du eta berarekin bat egin du, EAJ baino askoz gehiago.
Imaz eta Urkulluk Ibarretxerekin eduki duten jokabidea nazkagarria izan da. Oso nazkagarria.
Ziarretaren helburua, Ibarretxerekin gobernu bat osatzea da. Argi eta garbi.
EAJ ak ez du horrelako argitasuna ematen gai horretan. Traverso asko daude, PSOErekin bat egin nahi dutenak. Bestela irakurri zazu foru honetako aportazioak, ukaezina da.
6. Polo soberanistak osatzen dutenak, abertzaleak dira.
Traverso poloa ez, ¿edo PSOEa abertzalea da?
Beste aldetik, parra ematen dit , zuk aipatzen dezun desleialtasuna.
Desleialtasuna Ibarretxerekiko ez bilatu EAn mesedez.
Irakurri foru honetako postak, azken sei hilabetetakoak adibidez , eta ikusiko dezu, zein egon da Ibarretxeri ukatzen eta erasotzen.
MESEDEZ!!!!
Argi eta garbi ezta?
Emen jarriko dizut galderak, berriro, akaso hune honetan argitasunaren tximista jotzen dizun, eta zuzen erantzuteko esperantzerekin gelditzen naiz:
¿EAJ ak , independentziaren kontra baldin ba dago, zergaitik ez du zuzenean , argi eta garbi esaten, idazten eta zabaltzen?
¿Zergaitik ez argitze horrek, alderdi abertzale batek, independentziaren gaia, argi eta garbi erantzun behar bait du, ezta?
¿zure ustetan, ez duten argitzen erantzunak, eta honen ondorioz, gaur egun euskalherriko biztanleak zehazki ez jakiteak EAJak proposatzen duen bidea independentziaren gaian, onak dira euskalherriarentzat, EAJ aren zaleentzat eta EAJren burukideentzat? ¿Zergaitik?
Eskerrik asko, lederatx.
«Euskadiko independentziaren gaia ez da premiazkoa ez funtsezkoa. Herrigintza, aberrigintza eta euskalgintza funtsezko betekizunak dira».
Konforme zeharo, Igea jauna. Hauek dira batzuen burutan kabitu ezin daitezkeen gauza xinpleak.
«Euskadiko independentziaren gaia ez da premiazkoa ez funtsezkoa. Herrigintza, aberrigintza eta euskalgintza funtsezko betekizunak dira”.
Eta independentziaren aldekoa naiz.
Ni ere bai.
¿Zeinek esaten du herrigintza, aberrigintza eta euskalgintza independentziaren kontrakoa, edo ta independentziarekin burrukatutak daudela?
Mesedez, lotsa pixkat eduki, eta ez txorakeriak esan.
Hori bai, argitasuna eta garbitasuna abertzalea da, honen faltarekin, herrigintza, aberrigintza eta euskalgintza kaxkarra lortuko degu, ezta?
LA-7:
Zurean, galdera bakarra dakust. Bigarren eta hirugarren galderek ez dute inolako zentzurik, esanahi osoa galtzen dute, lehenengoari emango diodan erantzuna eta gero. Nere post guztietan esandakoa errepikatzera natorkizu. Azalpen haietatik antzeman daiteke, esfortzu larregi barik, nere ihardespena bestalde. Baina, temati ikusten zaitudanez, ez dut eragozpenik berriro ere zure kezkariri erantzuteko. Ez dakit balioko dizun, baina galdera egiten duenak ezin itxaron dezake bere gustuko erantzunik. Batzuetan hala gertatzen da, besteetan ez ordea.
Zure galdera da ‘zergatik EAJk ez duen zuzenean esaten, idazten eta zabaltzen independentziaren aurka dagoena’.
Erantzuna baino argia da, lehen esana denez, gure arriskua izan liteke blog honetako irakurlea aspertzea, baina halatan be ezin gera naiteke zure itaunari ihardetsi gabe: EAJk ez du esaten indenpendentziaren aurka dagoela, ez dagoelako independentziaren aurka. Adibide bat: zergatik ez duzu zuk LA-7 argi esaten, idazten eta zabaltzen abertzalea ez zarela? Ba, gauza jakina da, zeure burua abertzale bezala ikusten duzulako. Ezin iako eskatu inori izan ez dena badela aitortzea.
Azalpena garbiago egin nahirik, EAJ-ren baitan, independentistak eta independentista ez direnak daude, bat eginik. EAJren nortasuna bere kideek egiten dabe, ezinezkoa litzateke aipatu kide sail horietako batek alderdiaren agerpenetan beraiekiko aurkatasunik ikustea. Hau logika matematikorik erabili gabe ere uler daitekeen gauza xinple eta samurra da. EAJren politikabideak kolore guztietako abertzaleak bildu ditu historian zehar (zeu barne zarela, nunbait). 1977an, 1979an, 1984ean, EAJ-n independentistak eta ez independentistak elkarbizi ziren arazorik gabe. Orduna, inori ez zitzaion –orain guttiri bezala- EAJ independentziaren aurkari bezela hartzea bururatu ere.
Orain, gaur berton, ETAri bai. Bururatu iako eta egin dau. Baina, gaur be, bere ingurukoak ez diren oso guttik esaten dute EAJ independentziaren etsai denik. Gehiago, zer dela eta gura dute ba Euskadin ugaritu diren foru soberaniazale gehienek EAJ beraiekin bat etortea? Independentziaren aurkaria delako ete da?
Orain, bukatzeko, gure eztabaidaren ahsera gogoratu nahi dut. Abertzaletasuna eta independentismoa ez dira gauza berbera. Begira, ba, LA-7 jaun edo andra hori. Nere bigarreen galderarii ‘ega da’ erantzun dozu. Erantzun biribila. Eta, onartu beharko neuke eztabaidaren hasiiera erabat argitzen duela erantzun bakar horrek.
Gogora ekartzeko, nere itaunak honela zioen: ‘Aberrigintzari ez dio inork EAJk baino gehiago bultzatu. Beraz, aberrigintza egiteko ez duzu derrigor independentista izan behar’.
B i baieztapen horiei ‘egia da’ erantzun diezu. Eta egia bada, aberriigintza egiteko ez duzula derrigor independentista izan behar, horrek esan gura du abertzaletasuna (hau da, aberrigintzarekin bat etortzea, aberrigintza defendatzea, aberrigintza egitea) eta independentismoa ez direla gauza verbera, abertzaletasunean badirela independentistak eta independentista ez direnak. Eta, azkenik, hori hobekien adierazten duen alderdia Euskadin EAJ da, lehen eta orain. Etorkizunean, ez dakit.
Eta, honekin, aurreko batean esan bezala, ‘hasiera amaia da’. Horregatik, hurrena arte adiskide.
Azken idatzirik neukola ohartu naz LA-7 adiskideak idatzitako azken postaz.
Gauza nere aldeago jartzen honek. EAJ-k aberrigintza inork baino gutxiago egin ez badu, eta aberrigintza independentziaren kontrakoa ez bada, zer dela eta argitu behar dau EAJ-k independentziaren kontra dagoena?
Интернет магазин цены ниже рыночных http://lilprison.ru